In de mist ben je thuis, want je ziet niemand anders.
Jij respecteert mij en ik respecteer jou.
Alles is de natuur.
Deze pagina is bevat specifieke informatie over een volk dat leeft in Het Hout. Ze staan bekend om hun natuurlijke levenstijl, de Dow en hun techniek om de natuur te beschermen. Houtlieden kijken heel individualistisch naar hun samenleving. Deze informatie is specifiek geschreven voor spelers die een Houtlied spelen.
Geschiedenis
Ik ben een blad op de rivier van de tijd, één met de Dow. Ik drijf mee met de stroom, laat me leiden door het water en zwem niet tegen de stroom in. Onze geschiedenis is een geschiedenis van bladeren op de stroom. Lang geleden dreven onze voorouders op deze stroom, levend op een eiland in de mist. Het land was groen, het leven leek goed, maar hun pad werd geblokkeerd, hun stroom gestopt. Onze voorouders kenden de Dow nog niet en accepteerden dat ze niet de stroom konden volgen. Maar toen werd de Dow tot hen gesproken en zij zagen in dat ze niet hun natuurlijke weg volgden. De Dow sprak van vrijheid om je natuurlijke pad te volgen. Toen veranderden zij hun omgeving. Ze legden zich soeverein neer als een blad op de rivier en volgden de stroom. En eenieder die hun pad blokkeerde, werd door onze voorouders uit de stroom getrokken. Zo mag er worden omgegaan met hen die niet één zijn met de Dow, zo vertellen ook ons de Dowsprekers.
Onze ouders volgden hun stroom voorbij het eiland in de mist. De stroom leidde naar een groter eiland. Hier hoopten ze vrij te zijn, soeverein te zijn, één te zijn met de Dow en te kunnen blijven stromen. Het werd hen niet gegeven. Duistere vreemdelingen blokkeerden de stroom, lieten onze ouders niet hun natuurlijke pad volgen. Deze vreemdelingen spraken de taal van de Dow niet. Ze lieten zichzelf niet meenemen op de rivier van de tijd. Ze waren niet een meevloeiend blad, maar een schepnet voor onze voorouders en zichzelf. Onze voorouders spraken van de Dow. Maar de Dow werd niet gehoord. Onze voorouders zagen één optie binnen de Dow en namen hun vrijheid. Ze trokken de vreemdelingen uit de stroom en bevestigden hun soevereiniteit, zo vertellen ons ook de Dowsprekers.
Maar de aarde was woest en leeg. De natuurlijke stroom van de omgeving was geblokkeerd geweest voor een lange periode. De natuur had de vrijheid nodig om ook vrij te kunnen stromen met de rivier van de tijd. Dus de eerste boomwevers gaven de bomen deze vrijheid en de bomen vulden de leegte. Zo ontstonden de bomen van het Hout en de bomen waren één met de Dow. En mijn en jouw kinderen waren één met de bomen. En de bomen waren één met het grote eiland. Met het stromen van de rivier breidde Het Hout uit over het grote eiland. Als er ongebruikt land was, kwamen er bomen; als het land in gebruik was werd het land door anderen gebruik gelaten, levend naar en in de Dow. Zo volgden de Houtlieden hun eigen stroom en lieten anderen hun stroom volgen. Niemand is eigenaar van het land; het land en de spullen daarop volgen de Dow net zo goed als wij. Een Houtlied is niemands meester, maar meesterschap streven elk Houtlied desalniettemin na in zijn of haar handelen, zo vertellen ons ook de Dowsprekers.
Jouw verhaal is van jou, maar ook het verhaal van jouw familie, het verhaal van jouw commune en het verhaal van Het Hout. Het is het verhaal van mij en onze voorouders, zo vertellen ons ook de Dowsprekers.
Samenvatting Normen en Waarden
- Houtlieden delen de volgende waarden over het Hout:
- Ik heb respect voor anderen en verwacht respect voor mij.
- Ik heb de vrijheid om mijn eigen ding te doen, zolang ik de vrijheden van anderen niet beperk.
- Ik leef met de natuur en streef naar perfectie/meesterschap.
- Niemand heeft recht over een ander.
- Niemand kan spreken voor een ander.
- In het Hout is er geen concept van bezit.
- Men streeft naar zelfvoorzienendheid.
- Men krijgt en gebruikt wat nodig is.
- Er is geen focus op waarde, maar op noodzaak, op balans.
- Disrespect wordt niet getolereerd.
- Geweld komt alleen voor in het aanpakken van Disrespect.
- Bij Disrespect van Zelf en/of commune, mag een tienvoudige terugslag verwacht worden.
- Vreemdelingen zijn in principe welkom, maar het Hout is niet gemaakt om bezocht te worden door vreemdelingen.
- In het Hout leeft men in gemeenschappen, maar is men zelfstandig.
- Huwelijken komen niet voor.
- Seks is een spirituele daad.
- Seks gaat met respect en streven naar meesterschap.
- Kinderen zijn een natuurlijk gevolg.
- Alle individuen in een gemeenschap zorgen voor kinderen, omdat de noodzaak van de kinderen relatief groot is.
- Houtlieden hebben niet echt een geloof, maar leven volgens leefregels van de Dow. Geestverruimende middelen worden vaak gebruikt in de speciale theeceremonies.
Levenswijze
De dominante levensfilosofie binnen het Hout is de Levenswijze van de Dow. Andere geloven mogen ook aanbeden worden, zolang de Dow maar erkend wordt en daar naar geleefd wordt. Deze kent zeven Principes of leefregels, die voor iedereen op een eigen manier invulling geven aan dagelijks handelen. De Principes worden de Dow genoemd, maar er kan ook met de Dow het eerste principe bedoeld worden. Het is voor iemand die de Dow volgt moeilijk de eerste leefregel uit te leggen, en men zal snel zeggen “De eerste regel is de Dow”. Beter volgbare omschrijvingen benoemen vaak Respect. Denk aan een leefregel zoals, Jij respecteert mij en ik respecteer jou. De andere leefregels en principes worden afhankelijk van de beoefenaar in andere volgorde opgenoemd. Dit komt doordat de Dow een orale overlevering heeft. De Dow heeft Dowsprekers, wat personen zijn die hun tijd gebruiken om de Dow te begrijpen en de leefregels in woorden te vatten. Echter, Dowsprekers hebben niet meer aanzien in de levenswijze dan elke andere beoefenaar. De Dowspreker heeft vooral als functie de Dow levend te houden en bij te houden wat de gedeelde bewoording is in een commune of meerdere communes. De Dowspreker kan hierdoor vaak de verbindende rol zijn in een commune op het spirituele niveau. Hoewel de Dow een persoonlijke levenswijze is, kan het soms fijn zijn om gezamenlijk de levenswijze ten uitvoer te brengen.
Bekende Principes die onder de Dow geschaard worden zijn: Elegantie in alles wat je doet; Intolerantie voor intolerantie; Compassie voor Imperfectie; Inzet om je potentie te vervullen; Natuurlijk geheugen en Meesterschap. Er zijn andere principes die lokaal een van deze principes vervangen en soms is er zelfs een aanvulling. Uit deze principes volgen leefregels zoals
- Focus op je eigen handelen
- Dien intolerantie van minstens dubbele repliek
- Ook een boom verliest bladeren, accepteer!
- Hazen oefenen om te winnen, wees een haas
- De levende natuur weet alles, ziet alles, onthoud alles. Respecteer dat, leer er van en wees er één mee.
- Zet je kunst en kracht in voor anderne en de natuur.
Deze leefregels zijn wisselend van stijl per dorp en Dowsprekers doen hun best om ze aan te passen zodat ze beter aansluiten bij de lokale beoefenaars. In de regels zit altijd wel iets dat disrespect of intolerantie bestrijd, want de Dow kan niet individuele vrijheid bieden als deze niet verdedigd wordt.
Alle bewoners van Het Hout volgen de basisregels van de Dow. Er is wel verschil in devotie aan de meer esoterische kanten. Veel bewoners streven een persoonlijk doel na dat hun eenheid met het grotere geheel dient te bevorderen. Dit doel is gerelateerd aan dagelijkse bezigheden, maar met een spirituele lading. Een voorbeeld is om niet louter te jagen, maar om elke jacht te voltooien met een enkel schot, of zonder een blaadje te knakken. Je hengel uitgooien en direct een vis vangen. In het water springen zonder rimpeling te maken. Andere doelen kunnen zijn: vasten, geen dierlijke producten gebruiken, geen metaal gebruiken, een tijd aan ieders wens voldoen. Niet elk doel wordt behaald of oneindig nagestreefd; het gaat om de spirituele reis en het streven naar verbetering.
Uiterlijke Kenmerken
Houtlieden kun je herkennen aan de natuurlijke en gewikkelde kleding. Gevlochten en geweven vlas, gras, jute, hennep, dat soort natuurlijke materialen. Grote stukken stof worden om het lichaam gewikkeld, zoals rokken, mantels, jassen met riemen bij elkaar gehouden. Ze dragen manden, materialen en gereedschappen bij zich en bedekken of versieren hun haar met hoeden, kappen, kransen, bloemen en/of takken.
Namen en Culturele Wetenswaardigheden
Qua naamgeving zijn er sterke natuurinvloeden, maar er wordt ook gezocht naar een diepere betekenis. Een naam als Tak in Bloei of Rups in Cocon is niet ongebruikelijk. De naam wordt door de moeder gegeven bij geboorte. Als de naam niet meer past bij de persoon wordt deze aangepast, dit ontstaat meestal op een natuurlijke manier vanuit de persoon zelf of vanuit de gemeenschap. Hierbij verandert de voornaam echter op zijn hoogst in strekking. Zo kan een naam veranderen naar Tak met Doorns of Vlinder van de Kudde.
Het Eerste Principe van Respect is ook het Principe wat het meeste frictie oplevert. Iedereen heeft dusdanig recht op Respect dat iemand schenden of disrespect tonen hele zware represailles kan opleveren. Het oppakken van een gereedschap dat door iemand in gebruik is, of op een bezette plek gaan zitten, kan voor een conflict zorgen wat de ‘boosdoener’ moet oplossen. Voor deze kleine vertoningen van disrespect kan een welgemeend excuus voldoende zijn. Een ‘benadeelde’ zal vaak eerst de ‘boosdoener’ aangeven dat er disrespect heeft plaatsgevonden, als er geen oplossing volgt zal de ‘benadeelde’ zelfstandig een oplossing regelen (soms met hulp van andere uit een commune). Denk aan een grote vertoningen van disrespect, zoals het ogenschijnlijk zomaar platbranden van een stuk bos, zal een communale tienvoudige terugslag verwacht worden zoals het platbranden van akkers en huizen van de ’boosdoeners’.
Het Hout kent nauwelijks geletterden in het schrift dat buiten hun bos gebruikt wordt. In plaats daarvan is er een gecompliceerd systeem van symbolen (boomsymbolensysteem) die betekenissen overbrengen. Zo zijn er symbolen om ‘in gebruik’ aan te geven, voor het geven van tijdsaanduidingen, om voor gevaar te waarschuwen, om de weg te wijzen en afstand te indiceren, en nog veel meer.
Al vanaf de oudste dagen van Het Hout groeien er krachtige kruiden waar je thee van kunt zetten. Rondom het drinken van de thee zijn over tijd ceremonies en rituelen ontstaan. Het maken en serveren van thee wordt gezien als een van de beste uitingen van Elegantie en Meesterschap. Er zijn theesoorten die zorgen voor interessante gedachten, nieuwe inzichten, een alternatieve beleving van de realiteit, ontdekking van andere gevoelens, hernieuwde energie, of juist rust en ontspanning.
Er is geen persoonlijk eigendom in Het Hout. Alleen een concept van noodzaak en in gebruik zijn. Je nuttigt of verwerkt wat je nodig hebt en niet meer, je gebruikt iets tot je het niet meer nodig hebt. Je kunt dus geen gereedschappen voor jezelf maken en houden, of zomaar iets meenemen naar een ander dorp. Dat zou ook verspilde moeite zijn. De ketel staat namelijk altijd bij het kampvuur, want daar wordt hij gebruikt. De ladder staat al tegen de appelboom, want daar wordt hij gebruikt. Het mes ligt al op de snijplank, want daar wordt hij gebruikt. En als er ergens iets nodig is, dan kan je zorgen dat dit daar komt.
Het Hout kent vele gezegden, zoals “Ben je omringd door water, pas dan op voor de beuk”, “Zie je geur, groen is gaan” en “In de mist ben je thuis, want je ziet niemand anders.”
Staatsvorm
Het leven gaat op basis van de Principes van de Dow. Hieruit volgt dat Senioriteit een rol speelt, Respect voor levenswijsheid en daarmee ouderdom. De oude generatie legt de regels van de Dow uit aan de volgende en zo wordt er een constante behouden.
Uit Respect kunnen Houtlieden niet voor een ander spreken. De een kan niet voor een ander besluiten of bedenken wat te doen. Alleen de principes van de Dow, in specifieke gevallen, mogen besluiten voor een ander. Alle afspraken en verhoudingen gaan op individuele voet. Zo is er dus geen leider, geen staat of regering, en geen bureaucratie.
Houtlieden leven verdeeld over Het Hout in kleine communes. Er is geen overkoepelend orgaan. De afhandeling van geschillen is een individuele aangelegenheid. Bij ervaren disrespect wordt dit vaak eerst bespreekbaar gemaakt. Als dit een geschil op levert zal een Houtlied dit vaak laten en reflecteren op de situatie. Dit kan zelfstandig, met een Dowspreker of met medebewoners. Als de conclusie blijft dat er disrespect heeft plaats gevonden dan zullen volgens de regels van de Dow represailles plaats vinden. Dit kan collectief zijn als meerdere bewoners ook disrespect hebben ervaren. Het collectief moet hier wel beschouwd worden als een verzameling individuen, het is goed mogelijk dat de helft van een commune assisteert in een represaille en de andere helft niet. Houtlieden respecteren vaak onderlinge verschillen in interpretaties van disrespect.
Handel en Geld
Als er een noodzaak is voor hout dan zal een Houtlied dit zelf vervullen, ook al weet hij dat iemand anders een betere houtverzamelaar is. Hij zal niet naar die persoon toe gaan, “he mevrouw de houtverzamelaar, het hout is op”, maar zelf hout gaan verzamelen om de noodzaak te vervullen. Hij kan namelijk niet voor de ander invullen dat dat hetgeen is wat die moet doen. In het vervullen van de noodzaken, en als er noodzaken vervuld zijn, zal het Houtlied de eigen perfectie nastreven. Alleen de Dowspreker en de Boomwever vervullen specifiek een beroep en kunnen eventueel andere noodzaken passeren om zich toe te wijden aan hun specialisatie.
Er is geen geld in Het Hout omdat bezit niet bestaat. Communes zijn zelfvoorzienend en produceren allemaal min of meer dezelfde producten. Overschotten zijn vrij te gebruiken. Komt iemand iets te kort in je commune (of in Het Hout als geheel) dan komt je commune als geheel iets te kort en kom jij dus ook persoonlijk iets te kort (zonder dat je zelf iets te kort komt). Er wordt tussen personen en communes wel dingen uitgewisseld: wat heb ik dat jij nodig hebt, en wat heb jij dat ik nodig heb. Dit kan best op ruilhandel lijken: maar er is geen focus op waarde. Houtlieden reizen hiervoor soms het Hout door. Ze gaan dan goederen heen en weer verplaatsen van overschotten naar plekken met tekorten, dit noemen ze “balansbrengen”. Houtlieden trekken soms zelfs een stuk het Hout uit om bij andere volkeren dingen te halen waar in hun commune een groot tekort aan is.
Qua beroepen is het Hout uniek. Door de Dow te volgen, zijn de meeste Houltieden vrijwel zelfvoorzienend. Velen weten wel de lokale eetbare bessen en goede fruitbomen te vinden. Ook het maken van kleding, het onderhouden van huisjes en hutten en het verzamelen van brandhout proberen mensen zo veel mogelijk zelf. Wat jij niet kan regelen voor de commune, kan vaak wel een ander. En als niemand het kan, ontstaat er van nature wel iemand die het leert of wordt wat er nodig is ergens anders gezocht. Het grootste deel van de Houtlieden identificeert zich dan ook niet aan de hand van een beroep. Er is geen jager, geen bakker en geen de smid. Er zijn twee uitzonderingen, namelijk de Dowspreker en de Boomwevers (zij die de bomen doen groeien). Deze twee beroepen zijn de enige in het Hout die echt als beroep onderdeel van iemands identiteit kunnen zijn. De rest van de Houtlieden doet wat nodig is in het moment. Houtlieden zijn wel bezig met de focus op perfectie en zullen daarom de focus op een bepaalde taak hebben, zoals het maken van de perfecte boog. Echter als het dorp water nodig heeft, kan de deze persoon ook waterdrager zijn. Streven naar perfectie is dan ook een jarenlang proces.
Er is dus een klein beetje handel met de buitenwereld. Er worden voornamelijk kruiden, specerijen en planten die specifiek groeien in Het Hout verruild voor voorwerpen van metaal. Wat voor een lastige handelsrelatie zorgt, is dat Houtlieden een andere perceptie hebben van waarde: hoe groter de noodzaak is om bijv. een aantal gereedschappen te bemachtigen omdat daar een tekort aan is, hoe lager de gevraagde prijs mag zijn voordat dit als disrespectvol wordt ervaren. Hierdoor is er met sommige communes van Egalisatoren in Forena een slechte handelsrelatie ontstaan, waar dat bij andere van zulke communes juist erg goed gaat.
Aan de andere kant van het Hout hebben de Verenigde Stammen der Scharheve een aantal depots opgezet waar Houtlieden spullen kunnen halen. Een bezoeker krijgt te horen van de daar aanwezige jagers waar de mensen in het buurland behoefte aan hebben. De Verwervenden proberen dan vaak ook handel op te zetten met contracten, wat voor de Houtlieden geen betekenis heeft. De Houtlieden pikken vaak enkel op waar er een tekort aan is. Dat tekort respecteren ze en ze vervullen de behoefte soms als ze weer terug komen op een volgend moment. Deze “handel” lijkt toch meestal redelijk goed uit te pakken, hoewel vaak niet volgens het contract. Soms mislukt deze handel met uitgebrande of geplunderde rustplaatsen tot gevolg.
Buitenlandse Politiek
Het is niet mogelijk om namens Het Hout te spreken, er is geen staat om een actieve buitenlandse politiek te bedrijven. De interactie tussen een Houtlied en iemand van erbuiten altijd een individuele aangelegenheid. Een Houtlied kan bij dergelijke interactie bijvoorbeeld op de volgende manieren zijn eigen kijk op Houtlieden en niet-Dow-volgenden verwoorden:
- Ik ben de wereld, en jij bent de wereld. Zolang ik jou zijn respecteer, en jij mijn zijn respecteert, zijn jij en ik beiden één en onszelf.
- Niet iedereen volgt de regels van respect. Dat respecteer ik, dat is de basis van respect. Zij zijn immers toch onderdeel van de wereld, al snappen ze dat niet. Echter, zij zijn niet de wereld. Zij zijn de ander. De band van respect die ons één maakt is afwezig. Dat betekent niet dat de ander niet ook op deze wereld leeft.
- Disrespect maakt jou een ander. Disrespect breekt de ander los van de wereld. Nu ben jij alleen. Een zinloos bestaan.
- Ik verdedig mijzelf waar het disrespect van de ander groter is dan het respect dat de ander verdient, omdat de ander ook in de wereld leeft.
- Ik ben mijzelf. Ik ben Het Hout. Ik verdedig Het Hout tegen de ander, want ik verdedig mijzelf tegen de ander.
- Deze boom is ook Het Hout. Ik ben Het Hout. Ik voel de pijn die toe wordt gebracht met die bijl. Als het moet zal ik mij verdedigen.
Een punt van conflict tussen Het Hout en andere volken aan de grens van Het Hout is dat wanneer Het Hout zich uitbreidt. Voor Het Hout wordt dit nu als in gebruik door Het Hout gezien. Andere landen beweren soms eigendom te hebben van dat bos, dit soort noties van eigendom van land worden als disrespectvol beschouwd, zeker als er geen gebruik is.
Aan de bergafwaartse grens met de Egalisatoren is er een ongemakkelijke vrede. De Egalisatoren volgen veelal de Principes van de Dow en gebruiken het grensgebied actief. Maar als Houtlieden erheen gaan omdat ze iets nodig hebben voor hun commune dan wordt er vaak moeilijk gedaan over de spullen die de Houtlieden willen meenemen. Er wordt veel gezegd dat iets al in gebruik is, of dat er iets anders terug gegeven moet worden. Dit riekt naar disrespect.
Verder boswaarts en bergwaarts zijn er zogenaamde Draoudschten die zeggen dat het land eigendom van hen is. Geregeld voeren zij volledig ongeprovoceerde aanvallen uit op Houtlieden die aan het werk zijn in de natuur of bezig zijn met de groei van het bos. Dit laten de Houtlieden niet onbestraft, en ze slaan met geweld terug. De gedisrespecteerde krijgt vaak steun van vele Houtlieden bij het uitdelen van deze straf. Draoudschten die in het Hout worden gezien kunnen een agressieve houding van de Houtlieden verwachten.
Aan de andere bergwaartse kant, meer zeewaarts gelegen, staan de ‘steden’ van de Verenigde Stammen der Scharheve. Deze veel te grote dorpen sturen allerlei jagers en verzamelaars de bossen in om van ver weg eten te halen. Ook forceren ze kuddes schapen en koeien over de velden voorbij het bos, dit maakt het erg lastig voor het Hout om te groeien. Houtlieden vragen zich wel eens af of dit allemaal echt nodig is om de mensen in die steden van eten te voorzien; want als ze slechts de indruk wekken dat ze bossen en velden in gebruik hebben dan zou dat een groot disrespect zijn.
Er zijn kleine groepen van Zjanfor welke door de Houtlieden geaccepteerd worden als personen die de Dow begrijpen en je zult daarom af en toe Zjanfor zien in een commune of zelf een kamp opslaan in het Hout.
De Houtlieden op het eiland hebben ervaring met Aniolië. Soms komen er schepen met krijgers die proberen om te plunderen en te roven, waar de Houtlieden tegen vechten. Soms lukt het beter dan anders, maar in vrede komen die Anioliërs nooit.
In het Hout staat één piramide. Het is niet mogelijk hier in te komen. Mensen die eruit komen zijn vaak arrogant en disrespectvol. Zij doen hun best om de houtlieden te mijden, en de houtlieden negeren de piramide die slechts een klein plekje in het bos inneemt.
Geografie en Steden
Mist ligt als een dikke deken over het stille meer en wolkenflarden drijven langzaam de kust op. Gigantische bomen – dik, hoog, breed en oud – rijken over het water heen en de toppen verdwijnen in de dichte nevel. Daartussen nog meer bomen, het Hout is dicht begroeid. Vanaf het meer is het met je emmertje water niet zo ver lopen naar de commune. Ver genoeg dat de natuur bij het meer niet verstoord wordt, maar dichtbij genoeg dat je dagelijkse wandeling voor water niet te veel tijd in beslag neemt. Netjes in balans. Ook het volgende dorpje is niet ver lopen. Je kunt in een dag prima op en neer om de Dowspreker daar te bezoeken, onderweg kun je zelfs nog wat bessen plukken of een fruitboom inklimmen. Het dorpje daarna ligt ongeveer even ver, en die daarna. Het is een natuurlijk ritme. De andere kant op is het net zo, dorpje, na dorpje, na dorpje. En ook die dorpen liggen niet te ver van het meer, en ook niet te dichtbij. Zo volgt alles de natuurlijke balans.
Zeeafwaarts draait dit ritme van communes met het meer mee, tot de Schaduw wordt geraakt. In het onnatuurlijke donker zou het niet fijn wonen zijn. Toch loopt het Hout nog ver door diep de schaduw in. De Houtlieden zijn erin geslaagd om ook hier het bos te laten groeien op de momenten dat licht even tot een plek is doorgedrongen. De andere kant op langs het meer lopen de dorpen tot aan de rivier die van de Eenzame Berg af het meer in stroomt. Aan weerszijden van dit water liggen de jongste communes van het Hout die langzaam stroomopwaarts zijn gegroeid. Ook de rivier die van het mistige meer naar de zee toestroomt heeft aan twee kanten een lint van dorpjes. Aan de zee kun je zowel in bergwaartse richting als in bergafwaartse richting je tocht langs communes vervolgen. Hier heeft elke commune wel een distillateur zodat jij je water bij kunt vullen. Ook hier liggen dorpen een stuk van het water af, vaak met een stuk duinen en strand ertussen. Dorpjes en duinen lopen door tot aan de meest bergafwaartse punt van het Hout. Daar zijn avontuurlijke Houtlieden het water overgestoken naar een eiland wat nu ook met dicht bos is begroeid.
Ook de communes zelf volgen de natuur. De huizen in de dorpjes zijn gemaakt van natuurlijke materialen, vaak met nog levende en groeiende onderdelen. Zo zijn er tipi-vormige hutten waarvan de muren bestaan uit aan elkaar en door elkaar vergroeide wilgen. Ook vind je mooie houtgesneden huisjes die met zeem, struiken en varens bedekte daken hebben. Andere Houtlieden leven in bomen in hutten van aan elkaar gevlochten takken met daken van leer en huiden. Ook klei wordt gebruikt als bouwmateriaal, vooral bij de rivieren waar dat meer beschikbaar is. Een dorp is vaak een mengeling van de verschillende soorten ‘gebouwen’ in talloze unieke variaties. De meesten zijn woningen die vaak door specifieke personen voor langere tijd in gebruik zijn. Tevreden met weinig en graag in de natuur zijn deze constructies klein en soms zelfs alleen maar een slaapplek. Er zijn dan ook veel communale plekken en constructies die dorpelingen delen. Zo is er in elk dorp minstens één vuurplaats met een grote ketel en een aantal grillstenen waar maaltijden worden gedeeld, en waarbij ook vaak kennis, verhalen, en gezelschap wordt geserveerd. Sommige dorpen hebben daarnaast ook een smidse, een houtzagerij of een leerlooierij. Buurgemeenschappen maken ook vaak gebruik van dit soort voorzieningen in nabije dorpen, ook al is het soms een paar dagen reizen heen en weer. Onderweg kun je altijd wel van het land leven en in een dorp een bedje vinden of maken. Ook de functies van dorpen zelf ontstaan dus op een natuurlijk manier en het leven gaat op het ritme van het bos.
Tussen de dorpen zijn verschillende paadjes ontstaan, maar dit is meer een wirwar van natuursporen dan dat het wegen te noemen zijn. Deze wirwar is zeer verwarrend voor buitenstaanders, zeker voor degenen het boomsymbolensysteem niet kennen. De Houtlieden variëren namelijk hun routes om de natuur langs een pad niet te veel uit te putten. Ook dieper het bos in zijn er vele slingerweggetjes die te volgen zijn door de inwoners van het Hout. Hier vind je sporen van herten, zwijnen en andere dieren, vaak veel meer dan de voetafdrukken van mensen. Zeker als je echt diep het bos in gaat, want je kan hier dagen lang dezelfde richting op lopen zonder wat anders tegen te komen dan dichtbegroeid bos. Misschien kom je per toeval één van de vele Houtlieden tegen die hier voedsel zoeken op hun lange tochten. Als je echter de boomsymbolen weet te lezen dan kun je her en der schuilhutjes vinden die het foerageren net wat comfortabeler maken. Loop je door naar de uiteinden van het Hout dan is de kans groot dat je door brandnetels en doorns moet waden en giftige planten tegenkomt. Het Hout heeft namelijk op veel plekken deze vervelende begroeiing gecultiveerd om onwelkome bezoekers te weren. Ook daar zie je hun synergie met de natuur dus weer terug.
LUISTER EN HOOR